اخلاص یعنی خالص کردن انگیزه و عمل و عبادت برای خداوند. بنابراین هر قدر انسان اعمالش را برای رضایت و محبت خدا انجام دهد به اخلاص نزدیک می شود. در مقابل کسی که انگیزه اش حب دنیا، یا حب نفس و حب شهوت و شهرت و قدرت و ثروت و ریاست و مانند آن باشد، از اخلاص دور می شود. در نتیجه باید با هر انگیزه ای غیر از محبت و رضایت الهی مبارزه و جهاد کرد تا درجه اخلاص بالا برود. رسیدن به اخلاص در توحید نیازمند تلاش و جهاد اکبر است و چندان آسان نیست زیرا منزل نهایی و ثمره سیر و سلوک عرفانی است.